Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
paylama — «Paylamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lejan — (Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Qafan, Tovuz, Zaqatala) bol, çox. – Bu il bizim armudumuz lejandı (Qafan); – Qartof Cıfıxlıda lejandı (Çənbərək); – Yiməh işməx’ lejanıdı qonaxlıxda dünənnəri (Gədəbəy); – Qavaxlar buralarda qarağat lejan olardı… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pay-ülüş — (Gəncə) bax pay ruş. – Bu pay ülüşü sana aldım ◊ Pay ülüş eləmək – paylamaq. – Qoyunu aramızda pay ülüş elədik … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şüləməx’ — I (Cəbrayıl) bol bol paylamaq. – Ə: nədi xalxın malını şülörsən? II (Ağdam, Şuşa) döymək, vurmaq. – Ağına bozuna baxmır, elə şülü:r (Ağdam); – Tutdum, möhkəm şülədim onu (Şuşa) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sini — f. çay, xörək və s. paylamaq üçün yığılan müstəvi qab … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bir-bir — z. 1. Tək tək, ayrı ayrılıqda. <Süleyman:> De, bir bir söylə, qulaq asım. Ü. H.. Anası da oğlu qazan yollara bir bir bələd oldu. Ə. H.. Konsul onları <siyahıları> bir bir alıb, öz katibinə verir. . . M. S. O.. 2. Bir birinin ardınca,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kart — <alm. əsli ital.> 1. Hər birinin dörd növü olmaqla, üzərindəki şəkil və işarələrlə bir birindən fərqlənən qumar kağızlarının hər biri, qumar kağızı. Kart vermək. Kart almaq. Kart paylamaq. – Mehriban səfillər, kefləri çağdır; Kart masa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sədəqə — is. <ər.> Yoxsula, dilənçiyə verilən pul, şey. Sədəqə vermək. Sədəqə paylamaq. – Yolun o tay bu tayında hasar təşkil edən dilənçilər, kor və şillər . . sədəqə diləyirdilər. Ç.. Tapdıq olanda Göyçək çoxlu sədəqə paylamışdı. Ə. Vəl.. // məc.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şirinlik — is. 1. Şirin şeyin halı; şirin dad; dadlılıq, ləzzətlilik. Şanı şirinlikdən boğazı yandırır. // Dad, ləzzət. Şirinliyindən adam doymur. 2. məc. Səmimilik, mehribanlıq. Bu şirinlik ki, var mabeynimizdə yar ilə, Seyyid! Əgər bilsə qiyamətlər qopar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xeyrat — is. <ər.> din. Ölmüş adamın xatirəsinə verilən yemək; ehsan. Dedi ki, mən edən zamanda vəfat; Dəfn edin, verməyin mənə xeyrat. S. Ə. Ş.. . . Elə bunu götürək ki, bu axır vaxtlarda başlayıbsınız nuxalılara dəlil və nəsihət eləməyə ki, çaxır… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
